vorige pagina 

 volgende pagina

Even dacht ik
er is iets met mijn ogen
toen ik zoveel
stippen zag

maar nu ik het
naderbij aanschouw

zie ik
een zelfportret
van jou

Vincent.

©Aloysius Klepper.

Eerst was er niets
een grote leegte
opeens

sterren, planeten en leven
geen mens nog te zien
duurde echter niet lang
maar een miljoen of meer
jaren met alleen
groen en blauw
totdat daar

de discussie begon
komen ze uit klei
of van de apen

niemand werd het eens
sindsdien
slaan ze elkaar maar
de hersens in

mensen,
God
was er maar nooit
aan begonnen.

©Aloysius Klepper.

Pijn.
Onzichtbaar wroet het
binnen in mij
niemand snapt het
zien het niet
hij doet van alles
zonder klacht
 
maar dat ik het voel
branden en knagen
in botten en spieren
hou mij groot
verbijt mijn pijn
slik pillen
 
in mijn geest woelt het
krioelt het
spoken lopen rond
praten tegen mij
houden mij uit de slaap
niemand ziet het
 
mensen ontwijken mij
omdat ik raar doe
krab mijn armen, benen
daar zitten ze
in botten, spieren
beestjes, spoken
 
daar knaagt die pijn
onzichtbaar voor iedereen
maar niet voor mij
in de spiegel
zie ik het duidelijk
ik alleen.
 
©A.K.

Maandagochtend.
 
Koud en grijs achter de ruit
vandaag weet ik
ga mijn bed niet uit
’t is vast weer zo’n dag
 
koffie te slap en boiler kapot
dat weet ik van te voren
bovendien voel ik me rot
maar wie wil dat nu horen
 
oké probeer toch maar
blote voeten op bibber laminaat
schrik als ik naar mijn spiegelbeeld staar
wat heb ik gisteren gedronken
 
steeds maar die drummer in mijn kop
die de maat ook niet kan houden
man hou eindelijk eens op
heb tenslotte het besluit genomen
 
kruip mijn bed maar in
wacht op de dinsdagmorgen
vandaag heeft opstaan echt geen zin
vandaag zit “de bloes” er te diep in.
 
©A.K.
 

vorige pagina 

 volgende pagina